شکیلا در سیزدهم اردیبهشت ماه سال یک هزاروسیصدوچهل ویک در تهران دیده گشود. کوچکترین فرزند خانواده بود وازهمان کودکی شیفته موسیقی. در نه سالگی قطعه ای برای تلویزیون اجرا کرد وآنچنان مورد توجه قرار گرفت که در پی آن برای خوانندگی دعوتش کردند. کم سن بود و خانواده اش نیز راضی نبودند، به تحصیلش ادامه داد وموسیقی را به برنامه های مدرسه و مسابقات استعدادهای درخشان قناعت کرد.

در پانزده سالگی به فراگیری موسیقی ملی و ردیف های آوازی نزد مرحوم استاد محمود کریمی پرداخت ، تا اینکه در هجده سالگی برای ادامه آموختن موسیقی کلا سیک به آمریکا رفت.

شکیلا در سال یک هزار سیصدوشصت وهشت بصورت حرفه ای موسیقی را به عنوان پیشه خود بر گزید تا آرزوی دیرین خود رامحقق نماید.

غنای لحن او که هدیه ای خداوندی است،  در پیوند با ادبیات غنی فارسی تلفیقی کم نظیر پدید می آورد که شخصیت فروتن شکیلا نیز مکمل آن گشته و در آثارش نمایان میگردد. بی گفتگوست که چنین آثاری رتبه والائی از هنر و احساس را در شنونده بجا می گذارد.

علاقه شکیلا به عرفان و ادب عرفانی این مرز و بوم، زبان گشوده ای را برای خواندن اشعار حضرت مولانا بروی باز کرد که به آثارش در این زمینه، احساسی ملکوتی عطا می کند.

شکیلا تا امروز یازده مجموعه موسیقی به هنر دوستان ایرانی تقدیم کرده و دوستارانش همچنان و هر لحظه منتظر کارهای جدید او هستند.

تجلّی  صدای شکیلا در مقام آوای بر گزیدگان شرق در مجموعه " اپراتیکا- شاین"  افتخاری بزرگ برای او و هم میهمانش است. صدای او از میان دهها صدای آشنا و گمنام شرقی انتخاب شد.

ادای دین شکیلا به بزرگان موسیقی این مرز و بوم باز سازی و باز خوانی آثار ارزشمندشان است ،  چه ، نقش خود را در نقل سینه به سینه احساس و آثار، از نسل و نسل های پیش به آیندگان،  به نیکی درک می کند تا که امید به جاودانگی هنر را محقق بخشد.

شکیلا رسالتش را در گرمای کانون خانواده و در پرورش فرزندانش ، شهرا د و بهراد، با آرزوی باز گشت به وطن و تقدیم اجرای زنده برنامه اش به سر زمینش  می بیند ودر شوق آن روزگار می گذراند.